Ummuhan Özoğul-Basin, raadslid van politieke partij IBH en voorzitter van de Turkse vrouwencommissie vindt het belangrijk dat er een uitwisseling van culturen is. Via de kookcultuur kun je letterlijk en figuurlijk de geuren en smaken leren kennen.
Zo was er deze keer Irakees koken. Aliya leert ons Falafel en Maklouba maken. Dit alles gebeurt in de keuken van de Turkse Gemeenschap aan de Moriaanseweg. Om 18.30 wordt er gestart. Alle ingrediënten liggen op tafel. De taken worden verdeeld onder de 7 deelnemers. Sevim en Kamille weten de weg in de keuken en zorgen dat het feilloos verloopt. De kikkererwten die een nacht geweekt zijn gaan met de prei, ui en de peterselie door de gehakt molen. Drie deelnemers rollen er balletjes van. Deze balletjes worden gebakken in de oven. We mogen proeven en genieten van de geuren en smaak van de Falafel. Een heerlijke eigengemaakte saus erover maakt het helemaal af. Ondertussen wordt de Maklouba voorbereid. De groenten worden gewassen en gesneden. Daarna worden de groenten in olie gebakken. Om 20.20 is alles afgewassen, opgeruimd en de tafel gedekt. Ondertussen zijn de gerechten gaar. Aliya schept de kip en de groenten in lagen in een pan met als laatste de rijst. Dan wordt de pan omgedraaid en valt de Maklouba er als een taart uit. Aliya schept de Maklouba op de borden en leert ons de eerste woordje Irakees: Belavia dat eet smakelijk betekent. We beginnen met eten: Smilarim Manrahim. De verhalen komen los onder de deelnemers. Kamile verteld dat zij als kind van 5 jaar hier is komen wonen. In de jaren tachtig is ze een keer met haar ouders , haar broers en zusjes in de auto van Rotterdam naar Eindhoven gereden. Onderweg kregen zij pech. Niemand van hun gezin sprak toen nog Nederlands. Een jong Nederlands stel heeft hun toen geholpen en de auto naar de garage gesleept. Aan deze ervaring , kamille was toen 5 jaar oud heeft ze een feilloos vertrouwen in Nederland gekregen. Ik ben trots op mijn Nederland met haar inwoners als ik dit verhaal hoor. Ook Leny bevestigd dat ze altijd wordt geholpen al ze pech heeft met haar fiets tijdens haar trektochten door Nederland. Deelneemster Rineke verteld dat ze nog dagen zal nagenieten van deze avond. De tevredenheid is groot tijdens het eten. Iedereen heeft meegeholpen en hoe leuk is het om dit samen te mogen opeten. Met de vraag naar de oorsprong van het recept Maklouba komen we bij de moeder en oma van Aliya terecht. Zij wonen in Basra waar de situatie nog steeds onveilig is. Alyia die 10 jaar geleden uit deze stad gevlucht met haar man en 2 kinderen. Voor hun is het daar nog onveiliger. Diegene die terugkomen zullen het moeten ontgelden hoor ik Kamille voorzichtig zeggen. Op dat moment realiseren alle deelnemers zich welk geluk wij hebben om in ons veilig land te mogen wonen. En er voor altijd te mogen wonen. Geen onzekerheid en stress hierover te hoeven ervaren. In ons Nederland dat voor ons allen een land van vertrouwen is. Thuis gekomen zie ik mijn amarylissen staan en realiseer ik mij dat deze bloemen ook van ver zijn gekomen en ons intens geluk brengen als zij staan te bloeien. Deze amarylissen staan symbool voor het geluk dat wij ervaren als wij elkaars cultuur kunnen doorgeven en wij zelf tot bloei mogen komen.
